bulduğum kelimeyi kaybettim.

 ilk kanatlarım yanmaya başlamış,
yerçekimine yorgun düşerken ayağımın altındaki yer..
diplere inerken bedenim
yıldızımın içine sürüklendiğini
hayal etmişim sahipsiz meteorların..
evet hala aklımda yer ederken
tek gözümün gördüğü gün ışığındaki delilik..
kalabalığın arasındayım
rahatsız dar tabutumda,
diğer yarım üstüme atıyorken toprağı
sarsılan hayalgücüm müydü
yoksa tabutumu çevrelerken toprak mıydı
son gerçeklikte..
inancım hiç  olmadı kabul ama
bir acı hep var yanımda götüreceğim.

denek.

uykusuzluk ve açlık bir olunca
gelmeyecek birini beklemekte buluyor insan kendini
soğuk hastane bahçesinin yalancı yeşilliğinde..
soğuk daha çok soğuk
şimdi hasta oluyorum derken,
hasta olduğunu öğrenmek
kendini bunu ispatlamaya çalışırken yakaladığında.
birileri hep senin yerine karar verirken
sana belletirler ya hepsinin kendi seçimlerinin olduğunu..
biter mi?
..
556.sorunun cevabı olsun bu da..güzel şeyler düşünmeme rağmen
ağlamak geliyor içimden.

küçük bir nefes tüm mumları söndürmeye yetecekti halbuki..

iliğime kadar ıslandım bugün..
varsa yoksa çevrede yağmurdan yakınan insanlar
ve yol kenarına atılmış kırık şemsiyelerden  ibaretti koca gün..
oysa yağmur hep büyülüydü bize,
her zamanda büyülemeye devam edecekti
beliren gökkuşağının ertesinde ..

kumsaldan eve kadar yine yalınayak yürüsek,
çamura ne kadar bulanacağımızı düşünmeden..
yine çocuk olsak..
büyümek tatsız bir kavunu yemekten farksız,
güzel kokuyor sadece..
hepsi bu.

adını koyamadığım.

Boğazın üstünde
kalbim su alıyor
boğulamıyorum bile
içimdeki boşluk kendimi her bırakışımda
beni suyun yüzüne atıyor
hiçlik anayurdum oldu senden sonra
2 güne bitecek gençlik çağım
umutsuz,
sana aşık
ve yenik.

her halükârda gevrek.

bundan sonra senin için geriye dönüş yok.
katil olmak için bir kişiyi öldürmüş
olman yeter bebeğim,
ilk taşı bırak en az günahı olan atsın..