içinde kalınan her bir saniyeye değen yegane şey?

attığım tek bir tokat
kendi yüzüme gelse  bir gün..
kendimden şikayet ederken
birisi  dudağımın yarık kısmına
denk getirse ya parmaklarını
sözümü kesmek için..
bir mucize beklerken olsa olsa
bir uğursuzluk  peydah olacağını
öğrensem ilk elden başıma geleceğin..
ve bu uğursuzluk galip gelse ruhuma
kavgaya tutuştuğumuzda..
olur da yedi yıl sürerse diye korksam sonra ölesiye..
bilmesem kötü..
bilmenin kıyısından döndüğümü farketsem daha beter..
her gün baştan bir yıkım,
her seferinde hazırlıksız yakalandığım
başkalarının mutluluğu.
 .
 .
 .
 .
 .
cevap: hayal kırıklığı.