elek meselesi.

beş,
beş,
onbeş zaman
göz gözü görmüyor
kafamı yastığa koyduğumda
yağan kemikten..
..bisiklet yolundaki kalabalığa dalan kızın peşinden gidiyorum,
derken poşetim yırtılıp
bebek bezleri saçılıyor
yolun her yerine..
ardımda kalan yediğim haltlara bakarken
koca bir beton çöp kovasına çarpıyorum,
üç,
üç,
otuzüç defa her yaşa bir takla atıyorum serbest stil.
çenem sızlıyor,
yumuşak nerem varsa ezik,
kıçımın dahi üstüne oturamayacak kadar rezil,
kahkahalar atıyorum sinirimden.
kelimelerim bitmek üzere.
rüyalarım çoktan bitti.
o da ha gitti,
ha gidecek.
buradan değilse bile benden.
beş,
beş,
on beş zaman..
biliyorum olacakları ya
göz gözü görmüyor hala
kafamı yastığa koyduğumda
yağan kemikten.