dudakların kalan
yoğun et tadı
vücuduma yapışıp
dolanmış saç tellerin
eve geldiğimdeki
hediye ettiğin o boktan
ruh hali
kapanmayan bir kapının
ardına bırakılmış
bir ruh yarası artık
her güne bulaşan
her geçen gün daha da silikleşen
ama parmaklarımın
her defasında bulduğu
dikiş izleri..
ve o yarayla akran
bir yeğen,
hatırlatmakla mükellef
tarihi.
unutmanın
hatırlamanın
farkındalığın
ötesinde
..
No comments:
Post a Comment