the reader, the stalker & other disasters.

..

ilk okuduğumda ne anlamıştım, şimdi okuduğumda ne hissettiriyor, farkı bilemiyorum.. bildiğim aslında bi bok bilmediğim  ya şu saat.. bunca zamandır, bilemiyorum yine de çok ahmakça ve adet olarak haddinden fazla yanlış değerlendirmelerim olmuştur.. kabullendim sadece.. ama bu kadar farkındalığın sonunda göz göre göre hala.. hayır, dışarıdan görünen sadece o.. görülmesi  istenen.. inanmıyorum hala olanların olduğuna, bu şekle gelmelerine.. hala .. 

ve bunca art niyetli düşünce..

ve de bu düşüncelerden biri olduğuma..

dişlerini her an göstermeye hazır bir şekilde..

hiç varolmamışcasına..

oturdum kıpırdamadan düşündüm her şeyi kapatıp..

bu olsa olsa kötülük dedim kendime ettiğim..

iyi bir şey olmaz mı hiç, kalmaz mı?

belki en başında böyle değildi diye düşünmüştüm ama bir önemi yok.. an-la-dım?

iyileştirebilmeyi düşünmem bile yeteri kadar salakça iken..

iyi biri değilim. iddaam yok artık..

olamam da çok fazla  vukuatım var geçmişte bir yerlerde..

kimi yarın öbür gün karşıma çıkmayı bekliyor bir yerlerde, kimi zaten bugünkü açmazlarımın sebeplerinden..

ben olan kısmını tamamıyle zaten siktir ettim uzunca zamandır..

suyun altında yüksek sesle bir şeyler söylemekten farksız ne olursa olsun seni dinlemeyecek birine..

hepsine alışmıştım farkında değildim belki ama koymuyordu işte dedim ya bi bok hissetmeme durumu, işte ondan.. ne ona ne bir başkasına..

farkettim bugün yine bir şeyler anlatmaya çalışırken buldum kendimi..

değer miydi?

soluksuz cevaplamıştım zamanında bir an bile düşünmeden.. 'elbette değer'

ama değmeyecektim..

yoktum çünkü.

olmamıştım. üzgün değilim.değildim. olmamalıydım.

susmak bir boka yaramıyorken.. zaman diyenin ağzına vururum..

kelimeler değersiz.. özellikle ağzımdan çıkanlar,çıkmak üzere olanlar.. başka bir yüzde başka dudaklardan çıksa belki.. ama bu yüzleşilmiş yüzden imkansız.. hiç şansı yok,umutsuz vaka..

bir karşılık beklemediğimi söylemiş miydim en başından?

yakıp yıkmaksa en kolayı, denenmemişi denemek ya bir yerde.. bir an için farlara kilitlenmiş geyiğe çeviriyor insanları.. ertesinde.. gerisi flu..

her şey istediğim için oldu.. olan istediğim değil.. gerçek dışı hatta büyülü çoğu aklımda kalmış sahne..

keşke istemeseydim. keşke istenmemek tek derdim olsaydı. keşke bu kadar istediğimi  'bu kadar' belirtmeseydim.. keşke bu kadar farkında olmasaydım neyle karşı karşıya olduğumun.. zaman gelseydi, zaman geçecekti zaten ağır ağır üstünden..

ama olmadı, kusursuz yıkım bu olsa gerek..

biri geldi.. önce sıkı sıkıya kapatılmış perdeleri tutuşturdu.. yetti zaten küçükce odaya..

ben kaldım, kurtarmaya da kimse gelmesin istedim, kimse gelmedi .

her yer yandı içinde olduğum odada.

galiba bunu tam da bugün farkettim.
birileri okur,
birileri dinler,
birileri bir şeyler bulur kendilerinde diğerlerinden farklı,
o birileri değerlidir
olmayı istediği yerde
olmasını istedikleriyle
güvendedirler,
korkmazlar
çünkü özgürdürler
gözlerini kapattıklarında
yataklarında huzurla.
evet sana diyorum.
gözlerini kapatmanı bekliyorum şuan.